Mooi weer betekent positieve mensen
= uitdaging voor buurman Chris
Er stond al in de planning om een positieve column te schrijven. Een grote uitdaging voor mij. Waarom? Door mijn medische klachten moet ik op alles letten wat ik doe en na een paar jaar zorgt dit ervoor dat kritiek en cynisme me beter afgaat.
Maar het gaat lukken! Hoop ik….
Buurjongen James van een stuk verderop in de straat had samen met zijn vader een mooie boodschap met stoepkrijt op de stoep gemaakt tijdens het mooie weer. Veel mensen die langsliepen keken wat er geschreven was. Toen vroeg ik zijn vader of hij een foto kon maken, zodat ik die in mijn column kon verwerken.
Zoals wel vaker gebeurd met dingen die ik in mijn column verwerk, gebeuren er daarna dingen die er betrekking op hebben. Ik stond voor mijn deur (hoe kan het ook anders) en zie een moeder met haar dochtertje (denk rond 8 jaar) aan komen lopen met ieder een blikje drinken. Moeder heeft het op een gooit het op de stoep. Ik wil er wat van zeggen, maar het meisje is me voor. Ze zegt: Dat mag je niet op straat gooien, maar moet je in de vuilnisbak gooien. Ze pakt het blikje op en gooit beide blikjes weg in een vuilnisbak die een paar meter verderop staat. Goed gedaan van het meisje, maar ik vind het wel erg dat zij haar moeder moet opvoeden!
We zijn de afgelopen weken verwend geweest met het mooie weer. Dat merk je meteen aan de mensen. Heel wat bewoners die al een tijd zijn verhuisd, kwam ik tegen in de wijk. Als klein kind begreep ik niet goed waarom mijn ouders langs de huizen gingen waar ze zijn opgegroeid. Nu begrijp is dat heel goed.
Prachtig toch, met de trotse kunstenaar op de foto!
Je hebt er dingen meegemaakt, ervaringen opgedaan. Zo sprak ik een oude buurman die vroeg of bepaalde mensen er nog woonden en of sommige mensen nog onder de levenden waren. Hij was blij met zijn nieuwe huis, maar zei “weet je nog spontaan gaan barbecueën en allerlei dingen doen, dat mis ik wel”. Zaten we een half uur allerlei dingen van “vroeger” te bespreken.
Met het mooie weer kruipen veel mensen uit hun schulp, hun huis. De laatste paar jaar zijn er redelijk wat kinderen geboren in de straat en er komen er nog meer dit jaar. Het heeft niks met mij te maken, in ieder geval ontken ik alles. Grapje moet kunnen toch.
Waarom begin ik hierover? Het punt dat ik wil gaan maken heeft te maken met alles wat er is op Coolhaveneiland. Niet alleen als je met de kinderwagen loopt, maar ook als je aan je aantal stappen moeten komen volgens de stappenteller op je telefoon. Moet je naar Historisch Delfshaven om oude gebouwen te zien? Nee. Moet je naar Het Park bij de Euromast om tussen het groen te zitten? Nee.
Verbreed je blik en ga als het mooi weer is een stukje over Coolhaveneiland lopen. Niet de straten nemen waar je altijd doorheen loopt, maar door de straten en steegjes die je niet kent. Er zijn hier ook oude gebouwen, scholen uit 18 zoveel, kerkjes, oude huizen enz. Loop door de hele buurt en kijk omhoog! Ik begrijp dat je ook naar beneden kijkt om de hondenpoep te ontwijken, maar je zult verrast zijn wat er allemaal is. Qua gebouwen, architectuur en indeling van de wijk.
We hebben zelf de schat van Schoonderloo in de Schoonderloostraat wat een mooi park is, al zeg ik het zelf. Als ik een klotedag heb gehad of gefrusteerd ben, ga ik lekker op een bankje zitten en genieten van de bloemen, planten en water. Een oase van rust in een wijk die vrij druk kan zijn. Het is een plek waar je zelf of met je kinderen kan genieten van de natuur, naast de deur. Er is trouwens een klusdag zaterdag 9 april, waarbij buurtbewoners allerlei zaken in de Schat gaan aanpakken. Jullie zijn ook van harte uitgenodigd! Het begint om 10.00 uur, maar als je pas later op de dag kan is dat ook geen probleem. Ook maakt het niet uit of je maar een uurtje kan. Je kunt je kinderen ook laten zien wat er allemaal gedaan wordt om het mooi uit te laten zien.
Het heeft bloed, zweet en tranen gekost!
Toch denk ik dat het een positieve column is geworden, in ieder geval voor mijn maatstaven.